Los séniores de la UNED-A Coruña

jueves, 25 de mayo de 2017

Josefina Calvo, alumna da UNED A Coruña, reflexiona en torno a emigración con motivo da celebración do día das Letras Galegas








Carlos Casares
"Hoxe, coma outros anos, estamos todos xuntos, homenaxeando a lingua da nosa terra, día que este ano se adica ó ilustre Carlos Casares. Terra na que nacemos e nos criaron os nosos proxenitores, e na que a maior parte de nós traballamos duramente con moi poucos recursos e unha chea de escaseces.


Por iso moitos de nós, con gran sentimento, decidimos marchar dela buscando mellor futuro, aínda que é un prezo moi alto o que hai que pagar a cambio, deixando familia e amigos, os recordos da infancia, que se levan moi dentro na alma.

No traballo, na rúa, no supermercado, no autobús, en calquera sitio que estivéramos, por moito que olláramos, a ninguén da nosa xente atopábamos, e á hora de xantar pensabas…qué estarán comendo na miña casa? Entón dicías: Qué prezo tan alto teño que pagar porque en Galicia non podo traballar sen ter que emigrar.

Gracias a tódolos galegos e galegas, que aínda que con moito pesar, polo mundo tiveron que marchar. É por todos eles que a nosa lingua é coñecida por todos eses lugares do mundo e que deixaron a Galicia moi alta no pedestal.

Tan alta como merece, porque na nosa Galicia case que temos de todo. Temos patacas e leite, temos froitas e legumes, temos carne e temos peixe. O que lle falla a Galicia son uns bos gobernantes para que ningún dos seus fillos marche polo mundo adiante.

Galicia, tan verde e fermosa, os teus prados, montes, ríos, vales e mares…están a mirar como os seus paisanos se teñen que alonxar deixando un anaquiño de seu corazón naquela terra que os viu nacer, onde corrían libremente xogando con seus amigos, dos que agora se teñen que alonxar.

E se algún día poden voltar, será a ledicia máis grande que poidan levar. Porque cántos galegos morreron e morrerán no extranxeiro sen nunca poder retornar, coa tristura tan grande, pensando na súa familia á que nunca voltarán a mirar.

E aínda que nós non podemos facer moito por cambiar as cousas, hoxe todos xuntos, os da UNED Sénior da Coruña, poñemos o noso graíño de área pra que a nosa Galicia e o noso idioma siga a medrar e os fillos e netos que a sigan a falar.

O protagonista do Día das Letras Galegas de este ano é Carlos Casares, fíxolle un pequeño escrito a un rapaz chamado Lorenzo, no que eu me inspirei para escribir o seguinte:

Lorenzo era un rapaz que tiña moitas galiñas, e tódolos días acodía ó galiñeiro a recoller os ovos. Un día atopouse cun ovo azul e extrañado, non sabía que facer con él, decidíu metelo nunha cestiña. Alí estivo un tempo, ate que un día Lorenzo sentíu algo raro e achegouse á cestiña. Viu unha galiña azul cuns pitiños vermellos polo lado dereito, e entón pensou: vouna levar coas outras pra ver cómo se portan. Todas se levaban moi ben.

Pero un día chegoulle unha noticia de que tiña que matar a galiña que senón ía a Garda Civil buscarlla porque non se podía ter unha galiña azul. Lorenzo, moi triste, falou cós vecinos, e todos lle dixeron: non te preocupes que non che van quitar a galiña, que xa se nos ocorreu unha idea, imos pintar as nosas todas de azul e cando veña a Garda Civil non vai saber cal é a túa. Así o fixeron. Quen non tiña galiñas foinas mercar e unidos todos puxéronse a pintar. Cando apareceu a Garda Civil tivo que marchar e a galiña de Lorenzo segue a cacarexar. Por iso se hai unión non existe a destrucción".




Alumna: Josefina Calvo Sánchez
UNED A Coruña


 

No hay comentarios:

Publicar un comentario