Los séniores de la UNED-A Coruña

jueves, 29 de octubre de 2015

Guitiriz se hace eco del Acto de Inaguración de Curso de la UNED Sénior A Coruña







La Fundación TIC, de Lugo, publica un vídeo donde informa del Acto de Inaguración del curso 2015/2016, de la UNED Sénior A Coruña, que se celebró el pasado 20 de octubre, en la Escuela Habanera de Guitiriz.



La Fundación para el Desarrollo de las Tecnologías de la Información y la Comunicación (TIC), es una entidad, sin ánimo de lucro que tiene como objetivo prioritario promover y llevar a cabo actividades dirigidas al fomento de la educación, la investigación y el desarrollo de las TIC, así como el impulso y consolidación de la denominada sociedad del conocimiento o sociedad de la información, de manera que se contribuya a mejorar la formación relativa la estas tecnologías en la provincia de Lugo.










El Ayuntamiento de Guitiriz, se hizo eco del evento en su página web oficial y el periódico digital Terra Chá, informó del encuentro entre alumnos y responsables del Programa Sénior UNED A Coruña.



Accede a toda la noticia aquí.






lunes, 26 de octubre de 2015

Nuestros séniores tienen voz en el periódico La Voz de Galicia







Fuente: La Voz de Galicia. Autor: Paco Rodríguez






La Voz de Galicia publicaba esta mañana una noticia referente a las actividades habituales para mayores. Cual fue nuestra sorpresa cuando vimos como protagonistas en el texto e imágenes  a algunos alumnos y alumnas sénior de la UNED A Coruña.

Nuestros séniores tienen voz en los medios, es así.



Si quieres leer toda la noticia accede aquí.







miércoles, 21 de octubre de 2015

Guitiriz, sede la de la inauguración del curso Sénior UNÉD A Coruña 2015/2016






IES Poeta Díez de Castro


Ayer martes, en la Casa Habanera del Ayuntamiento de Guitiriz, comenzaba, oficialmente el curso 2015/2016 para los séniores de la UNED A Coruña, los séniores del rural. 



Es cierto que las clases ya comenzaron y nuestros alumnos más veteranos pudieron estrenar cuatrimestre hace un par de semanas, no obstante, y como todos los años desde que este emocionante proyecto vio la luz, se formaliza oficialmente el comienzo de curso con ellos saben hacerlo mejor que nadie, contando y cantando sus saberes.



Germán Carro, Regina Polín y Luis Rodríguez


En esta ocasión el lugar seleccionado fue Guitiriz, en los locales de la Casa Habanera. Su alcaldesa, Regina Polín Rodríguez, actuó de anfitriona durante el transcurso de los actos programados. Acompañada de Germán Carro Fernández, director del Centro Asociado UNED A Coruña y de Luis Ángel Rodríguez Patiño, coordinador del programa, el alcalde de Xermade Roberto García Pernas, alcalde de Paderne, César Longo Queijo, la teniente de alcalde de Aranga, Eva María Sánchez Brañas, en representación del Ayuntamiento de Rianxo, la concejal Adelina Ces Quintáns. Asistieron igualmente, representantes del Ayuntamiento de Lousame.







Representados Ayuntamientos de Xermade, Aranga, Rianxo y Paderne




No es de extrañar que el comienzo del acto tuviese como protagonista a la música: denominador común en este programa en prácticamente todos los alumnos matriculados. La novedad, en esta ocasión, era la juventud acompañaba a los intérpretes; alumnos del IES Poeta Diaz de Castro. Interpretaron poemas de autor Díez de Castro, oriundo del lugar, maravillosamente musicados.



 

Intervenciones autoridades 


Acto seguido la alcaldesa de Guitiriz, Regina Polín, daba la bienvenida a todos los presentes recordando el original uso de escuela del lugar de celebración, y la convivencia entre alumnos más jóvenes y más veteranos esa mañana.

Germán Carro y Regina Polín
A continuación el coordinador y alma del proyecto, Luis Ángel Rodríguez, no quiso dejar pasar la ocasión sin mencionar el sentido intergeneracional del programa, y dio las gracias a todos por participar en los actos de inauguración. El resto del regidores y ediles que cerraban la mesa, también quisieron poner en valor la esencia de la UNED Sénior así como agradecer a todos los responsables, el esfuerzo colectivo que supone implementar y mantener la Universidad del rural, en el rural y para el rural.



Grupo de Teatro, vídeos y poemas
 

Finalizado el turno de intervenciones de autoridades, llegaba la parte más lúdica de la jornada. El Grupo de Teatro AECC de Guitiriz interpretaba, para deleite de todos, una "Loubanza á torta do millo". 

"Loubanza á torna do millo"

Acto seguido se proyectaron dos vídeos de exaltación y exposición de las actividades de la zona. Especial mención en uno de ellos a Díez de Castro y su poema "Nimbos" en relación con la imprenta.

Mercedes y Rufi, dos componentes del Grupo de Teatro local, recitaron sendos poemas de Manuel María y Díez de Castro.





Inauguración curso sénior 2015/2016



Mercedes Cachaza





Atravesado el ecuador del programa, tocaba el turno a la parte más académica. Germán Carro, director de la UNED herculina, tras agredecer la presencia a todos, declaró oficialmente inaugurado el curso sénior del rural.



Mercedes
 
Rufi

Le siguió, en la ronda de agradecimientos, Mercedes Cachaza. Plumilla activa y alumna encantadora, que leyó el texto que se acompaña. 


Coro de la UNED Sénior A Coruña

Cerraban el guión de actos las actuaciones del coro de alumnos de la UNED Sénior A Coruña, capitaneado por su profesor de música, Francisco Javier García Canto. 




Coro UNED Sénior A Coruña


"Bos días autoridades, civís e académicas, aquí presentes! 
Bos días ós pequenos-grandes actores e actrices que nos deleitaron con seu saber e bo proceder, nesta obra de teatro que nos acaban de ofrecer; así como ó persoal que os preparou!  
Bos días a todo o alumnado da UNED Sénior da Galicia rural! Ós de Rianxo, ós de Lousame, é ós aquí presentes de Paderne, Monfero, Aranga, Xermade e Guitiriz. 
Bos días amigos e amigas da UNED Sénior na Galicia rural! 
Atopámonos reunidos nesta terra de augas medicinais e xentes nobres: escritores, labregos, industriais e estudiantes para celebrar todos xuntos un día importante na terra de Díaz Castro e outras personalidades, na historia da Guitiriz e tamén na historia da UNED Sénior da Galicia Rural. Inauguramos o curso 2015/2016! Acontecemento único e irrepetible que só se celebra un día na vida, o día de hoxe, aquí é agora. 
Por eso, temos moitos motivos para sentírmonos orgullosos e estarmos felices, porque para celebralo por todo o alto, contamos coa presenmza de: 
A señora alcaldesa deste Concello e o seu equipo municipal, que tiveron o a ben facer todo canto estivo nas súas mans para propiciar esta celebración tan lucida. 
O Equipo encargado desta obra de teatro que acabamos de presenciar, así como do vídeo sobre a persoa de Díaz Castro, homenaxeado no día das Letras Galegas do presente ano. 
Os representantes das autoridades municipais dos diferentes concellos onde esta implantada a Universidade Sénior no rural galego.  
O señor director da UNED da Coruña, Don Germán Carro Fernández, que está disposto a apostar forte por esta peculiar iniciativa de ensinanza non reglada para a poboación adulta e senil do rural galego. 
O noso coordinador, Don Luis Rodríguez, que move todo canto pode esta maquinaria humana para que todo saia ben. 
E o piar fundamental: o alumnado, que é a base, orixe e sustento deste gran edificio que entre todos estamos a construír. No nome deste alumnado tan peculiar, ó que me cabe a honra de representar neste momento: A todos a máis expresivas grazas! 
Desexar que teñamos un feliz e entrañable día compartindo a paixón polo rural coa colaboración da Aula de Música da UNED Sénior, a cargo do noso benquerido profesor; Don Francisco Javier García Canto, que dirixirá a parte musical, deste acto. 
E a continuación compartiremos mesa, mantel e vivencias nun xantar de confraternidade que se nos ofrecerá nun coñecido restaurante deste entrañable lugar. 
Moitas grazas a todas cantas persoas aportaron o seu bo proceder para que poidamos disfrutar dunha feliz xornada inaugural da UNED Sénior da Galicia rural! Graciñas."

MERCEDES CACHAZA PLATAS

Alumna da UNED Sénior A Coruña, na Galicia Rural en PADERNE





jueves, 15 de octubre de 2015

15 de octubre, Día Internacional de la mujer rural






Los séniores de la UNED A Coruña se reúnen para recordar la importancia de la fecha de hoy, 15 de octubre, Día Internacional de la Mujer Rural. Así declarado por la Asamblea General de las Naciones Unidas. 

La importancia de la fecha se siente especialmente entre los alumnos y alumnas sénior de A Coruña, la sénior del rural, singularidad que caracteriza a nuestros alumnos más veteranos.



martes, 13 de octubre de 2015

Una mirada al Algarve portugués, a Sevilla y a Huelva.


Crónica de Mª Lourdes Pérez Freire, alumna da Uned SEnior A Coruña.


"Saímos, o día dous, á seis da mañá, do Val de Xestoso. O autobús xa viña recollendo xente desde Momán. Chegados á A-6, fomos cara a Castela-León. Pasamos por terras de Lugo, o Bierzo, Astorga. Na Bañeza, parada e descanso. Cambio de condutor. Víctor faise co temón. É unha gloria viaxar cunha persoa na que se ten confianza absoluta, por competencia, prudencia e responsabilidade.

Despois de varios kilómetros, deixamos a A-6, e collemos a Vía da Prata. Víctor vainos explicando cada palmo do traxecto. Á dereita, Zamora, terra do pan e do viño. Salamanca á esquerda, cidade culta por excelencia. As devesas con aciñeiras, touros de lidia, as fábricas de embutidos. Guijuelo, á dereita, terra do bo xamón. Seguimos rodando, a serra de Béjar á esquerda.
Xa estamos en Extremadura. Almendralejo, Mérida. Ollamos a ponte romana, enriba do Guadiana. Viñedos, oliveiras, hortos fotovoltaicos, porcos apañando landras debaixo das aciñeiras. Entramos en Andalucía, provincia de Huelva. Algúns eucaliptos, pobos brancos, laranxeiras, fresas. Máis e máis oliveiras. Sevilla queda á esquerda. Divisamos a Cartuja. E disfrutamos dunha fermosísima posta de sol.

Chegamos ao hotel “Martín Alanonso Pinzón”, en Magazón. Aquí, esperábanos a persoa que nos ía acompañar durante todos os días da nosa estancia. Victoria, a nosa guía . Persoa moi competente, agradable e respectuosa, como máis tarde puidemos comprobar.

Magazón pertence á mancomunidade de municipios de Moguer e Palos de la Frontera. Ten uns dous mil habitantes. O resto son casas de veraneo. Xente de Huelva maiormente. Posúe unha longa e fermosa praia.

A partir de aquí, xa é o entorno do Parque de Doñana, dunhas cen mil hectáreas de extensión. Comprende as provincias de Huelva, Cádiz e Sevilla. Parte parque natural e tamén zonas de parque nacional, moito máis restrinxidas no relativo á protección dos ecosistemas. No parque nacional, podemos atopar o lince ibérico, a aguia imperial, dunas móbiles, etc. No parque natural, menos protexido, bosques de pinos, monte baixo e dunas fixas.

No Parque de Doñana chegamos ao palacio do Acebrón, centro de recepción de visitantes e de interpretación do Parque. Alí, visitamos a exposición, onde se amosan exemplares da flora e fauna dos diferentes ecosistemas que conviven no Parque. A vida nas marismas, como evolucionou a agricultura, desde o século XV, nesta zona de Matalascañas e Almonte. Tradicións importantes, como “la saca de las yeguas”, que ten lugar cada vinte e seis de xuño. Lévanas a Almonte. Alí, véndenas. As que non volven ás marismas.

Visitamos a aldea do Rocío. A romería dura dous días. Celébrase a fin de semana de Pentecostés. A irmandade Matriz é a de Almonte. Logo, hai cento catorce irmandades filiales, de Andalucía, do resto de España e tamén dos estranxeiro. A irmandade Matriz colócase diante da porta, e as outras van pasando e vanlles dando a benvida.

O domingo, celébrase a misa de romeiros, nun lateral da ermida. Oficíaa o bispo de Huelva. Ás doce da noite, rézase o rosario. Cando remata, o sempecado da irmandade Matriz, diríxese á ermida, e prodúcese o asalto para sacar a virxe. Logo, os almonteños realizan a procesión, e a virxe vai casa por casa. Finalmente, volve a súa ermida e remata a romería.

Unha vez ao ano, as irmandades peregrinan ao Rocío, ademais do día da romería. A aldea do Rocío conta cuns mil cincocentos habitantes. Pero durante a romería, pode superar o millón. Este santuario atópase nunha zona privilexiada, de marismas, do Parque de Doñana. Estando no Rocío, rezando, poñendo velas, observando a paisaxe, tivemos o privilexio de ver como chegaba unha peregrinación dun pequeno grupo de xente, cantando cancións á virxe (tipo saeta). Foi moi bonito e emocionante. Aínda que cando vemos na televisión dirixirse ao Rocío a algúns señoritos andaluces que explotan aos campesinos, parécenos bastante contraditorio.

Mentres visitamos esta zona, a guía foinos explicando que un trinta e sete por cen do territorio de Huelva é espazo protexido. E isto, xunto coas extensións de fresas, frambuesas, laranxas, mandarinas, etc., conviven cun cinturón industrial moi intenso, onde se atopa CEPSA, ENAGÁS, e outras industrias. Todo isto a tres kilómetros das marismas do Odiel e a cincuenta do Parque de Doñana.

O río Tinto e o Odiel únense nun punto, formando a ría de Huelva, que chega ata Mazagón. Na Punta do Sevo, hai unha estatua, de estilo cubista, duns trinta e sete metros de altura, que representa un frade do mosteiro da Rábida. É un monumento en honor aos descubridores, e tamén hai un museo onde se representan as culturas inca, maya, azteca e cristiana.

Camiño de Faro, capital do Algarve portugués. Pasamos por cultivos de laranxas, fresas (“el oro rojo”). Atravesamos a ponte internacional sobre o Guadiana e as marismas da desembocadura do río. Esta ponte inaugurouse en 1.991. Anteriormente, había que cruzar no ferri. A un lado, Ayamonte. Ao outro, Villarreal de Santo Antonio. O Algarve foi unha zona moi islamizada. Significa “ao oeste do Alandalus”. No século XIII Alfonso III conquistouno para a coroa de Portugal. Viven, principalmente, do turismo, a pesca, froitos secos, etc. Ao turista ofrécenlle o bacallao en todas as súas formas, os pasteis de Belén, o viño verde, o viño de Porto, o café, etc.

Faro ten uns sesenta mil habitantes. É a capital administrativa do Algarve. O terremoto de Lisboa de 1.755, de oito con cinco graos na escala Ritchter, arrasou todo o suroeste de Portugal, que produciu un tsunami que cambiou completamente a orografía do Algarve. En Faro, todo está reconstruído a partir desa data. A ría de Formosa é un ecosistema moi importante. Tamén visitamos a muralla, o Alto da Vila e a catedral, do século XIII, con reformas posteriores. O aeroporto internacional de Faro é unha infraestrutura moi importante para o desenvolvemento económico do Algarve, sobre todo, para a promoción do turismo. Tamén todas as praias, hoteis, urbanizacións e campos de golf están dedicados a este fin. Non só en Faro, senón tamén en Albufeira, Portimao, etc. As persoas que aquí acoden son, sobre todo, ingleses, alemáns e franceses.

Visitamos, logo, o cabo San Vicente, que é o punto máis occidental da península Ibérica. Lugar dedicado ao deus Saturno. Nalgún tempo, pensábase que era a fin da Terra. Alberga unha flora propia da zona, por exemplo, o astrálago vicentino. Cerca do cabo San Vicente, a fortaleza de Sagres, onde don Henrique, o navegante, creou unha importantísima escola de técnicas de navegación, gran impulsora dos posteriores descubrimentos portugueses, quenes levaron anos de ventaxa a Colón. Conquistaron Ceuta, Madeira, as Azores, baixando pola costa de África, Guinea, Cabo Verde, Angola, Mozambique. Don Henrique era Infante de Sagres, onde se levaba a cabo o estudo teórico da navegación. 
A práctica facíase en Lagos, cidade que tamén visitamos. As primeiras carabelas eran portuguesas e tiñan capacidade para desenvolver grandes velocidades.

Coa morte de don Henrique, a fortaleza de Sagres foi abandonada. Máis tarde, foi mandada reconstruir novamente pola raíña María. Lagos, cidade asimesmo importante, albergou o primeiro mercado de esclavos de Europa. Non é algo do que haxa que orgullecerse, desgraciadamente, pero, aí está a historia. Lagos é unha cidade ben fermosa. Gustounos moito. A praza do Infante don Henrique, a igrexa da Santa María, a Porta de Bandeira e a fortaleza de mil cincocentos sesenta. Nesta época, construíuse unha liña defensiva de fortalezas ao longo da costa, para evitar os ataques piratas aos barcos que chegaban cargados de tesouros de ultramar. Estas fortalezas estendíanse, desde a costa de Huelva, ata o cabo San Vicente.

O río Arcade era navegable ata a cidade de Silves, que foi un centro moi importante da cultura musulmana. Actualmente, só é navegable ata Portimao. O parque alentejano do suroeste da costa vicentina é un paraíso para os surfistas e a enerxía eólica, pois sempre fai moito vento. A arquitectura do Algarve é moi característica, con casas pintadas de branco e chemineas decorativas, que semellan os almenares das mezquitas, pero en pequeno, que teñen a súa orixe na época da Reconquista cristiana. Os musulmáns poñían as chemineas en dirección á Meca para rezar. Eran os falsos cristianos. Así, podían seguir practicando a súa relixión de xeito clandestino.

En Portimao, vimos a praia da Rocha, unha pequena fortaleza, o porto deportivo, etc. Ademais do consabido paseo polas rúas adoquinadas, como no resto das cidades que visitamos, contemplando as fermosas casas con galerías de ferro fundido, etc.

Albufeira foi a cidade máis tempo ocupada polos musulmáns, que a dotaron de grandes infraestruturas. Posúe moito ambiente nocturno, dedicado ao turismo. Xa non existen construcións emblemáticas, só tendas, restaurantes, hoteis e servizos para o turismo.

A viaxe a Sevilla frustróusenos un pouco por culpa da choiva. De todas maneiras, fixemos unha panorámica pola cidade e, coa axuda da guía, aprendemos cousas novas. Está na beira do Guadalquivir. 
Ten uns setecentos mil habitantes. Foi berce de moitas civilizacións: tartesios, romanos, etc. Os romanos construíron unha cidade ás aforas: Itálica. En Sevilla, atopouse o tesouro do Carambolo, de ouro macizo. Foi unha zona de gran riqueza comercial. Muza conquistou a cidade no mil douscentos corenta e oito, que dependía do califato de Córdoba. A Torre del Oro, a Giralda son desa época. Fernando III o Santo conquistou a cidade aos musulmáns. 
Colón chega ao seu porto e fúndase a Casa de contratación, actualmente, Archivo de Indias. No século XVIII, trasládase a Casa de Contratación a Cádiz. Fúndanse moitos conventos, que promoven a Semana Santa. 
A Exposición Universal de mil novecentos vinte e nove doulle un gran auxe á cidade. 
Despois da guerra Civil, convírtese na cidade máis importante de Andalucía. Hoxe, é a súa capital. Para a Expo de mil novecentos noventa e dous, dótase de grandes infraestruturas. Na panorámica, a guía foinos amosando os diferentes edificios máis emblemáticos que existen en Sevilla. A Maestranza, que xurdíu para a cría de cabalos e a arte da tauromaquia. É a primeira praza redonda do mundo. A Torre del Oro, de orixe almohade, recuberta de azulexos dourados(de aí o seu nome). O pazo de San Telmo, para recoller nenos orfos e preparalos para a Armada. Desde mil novecentos oitenta está ocupado pola presidencia da Xunta de Andalucía. A catedral, antiga mezquita, da cal só se conserva o patio dos naranxos e a torre da Giralda, que é de orixe almohade. É a catedral gótica máis grande do mundo. Alberga as tumbas de Cristóbal Colón e de Fernando III o Santo. Logo, estivemos na praza de España, que se construiu para a Exposición de mil novecentos vinte e nove, para albergar o pavillón de España. Ten forma semicircular, e simboliza o abrazo do polo español ao pobo suramericano. Tamén vimos os distintos edificios dos países americanos que participaron no Exposición de mil novecentos vinte e nove. Por certo, que son de gran beleza.

Máis tarde, Moguer, onde naceu Juan Ramón Jiménez, en mil novecentos vinte e seis. Autor de “Platero y yo”. Aquí botouse a carabela “La Niña”. No convento de Santa Clara, fixo Colón o Voto Colombino. Polo tanto, foi un pobo con moita participación na conquista de América. É unha zona rica no cultivo das fresas. Son moi coñecidas as fresas de Lepe e o fresón de Palos.

Visitamos tamén Islantilla, unha mancomunidade de municipios entre Lepe e Isla Cristina. Aquí, estaban celebrando “O día da Avoa”, e tivemos a oportunidade de ver bailar flamenco, nunha carpa, a unhas rapaciñas novas, dedicándollo ás persoas maiores. Moi entrañable.

Paseo por Huelva. O muelle do Tinto, para descargar o mineral das minas. Flamencos e cigoñas nas marismas, etc.

En Punta Umbría houbo sanatorios para os mandos ingleses da mina. O club de fútbol Recreativo de Huelva foi fundado por eles no mil oitocentos oitenta e nove. Na Punta dos Ingleses, fixéronse as casas na duna. É unha punta de area, chea de pinos. A Frecha do Rompido está formada polo río Piedras. Isla Cristina xurdiu do mar no mil setecentos cincuenta e seis, despois do terremoto de Lisboa. Foi fundada por pescadores cataláns e valencianos. Chamáronlle “La Higuerita”. No mil oitocentos trinta e catro, a raíña Cristina de Borbón concedeulle certos privilexios. A partir de aí, pasou a chamarse Isla Cristina, en honor á raíña. É un porto pesqueiro e ten a lonxa máis importante de Andalucía. Praias, montañas de sal, as marismas do Odiel, industrias conserveiras. Celebra un dos carnavais máis antigos de España.

Despois, visitamos Ayamonte e Villarreal de Santo Antonio. Ayamonte ten uns vinte mil oitocentos habitantes. Atópase á beira do Guadiana. Forma un parque natural de bosque de pinos, eucaliptos e marismas. De orixe tartésico. Por aquí pasaba a calzada romana que ía ata Itálica. Estivo ocupada polos musulmáns durante cinco séculos. No século XVI, foi unha zona moi próspera. No século XIX, desenvolveuse moito a pesca e o comercio. Fronteira con Portugal, aquí collíase o ferri para ir ao país veciño, antes da construción da ponte internacional sobre o Guadiana. Ultimamente, vive case exclusivamente do turismo. La Villa é o barrio máis antigo da cidade. La Ribera discorre ao lado do río, con casas señoriais. A igrexa das Angustias é a patrona de Ayamonte. Punta del Moral y La Canela son barrios mariñeiros na desembocadura do Guadiana. Ayamonte é un dos pobos máis bonitos da provincia de Huelva.

Villarreal de Santo Antonio é a cidade portuguesa fronteiriza con Ayamonte, tamén dedicada á pesca e ao turismo. Foi fundada no século XVIII polo marqués de Pombal.

Por último, visitamos os lugares colombinos. O mosteiro da Rábida, do século XV, onde Colón presentou o proxecto da súa viaxe. Pretendía chegar á India polo oeste, en busca das codiciadas especias. Pretendía que Fray Juan Pérez, quen fora confesor da raíña Isabel, intercedera por el, pois xa obtivera a negativa dos reis de Portugal. A raíña Isabel vende as xoias da coroa para financiar a viaxe. Por unha real orde, o pobo de Palos ten a obrigación de proveer de naves e homes a viaxe.

No mosteiro da Rábida, a guía local que nos explicou cada detalle, sorprendeunos dicíndonos que estivera en Galicia, axudando a limpar o chapapote do Prestige. Ademais de boa profesional, solidaria! O aplauso de agradecemento foi sonoro.

Rematamos no muelle das Carabelas, onde se atopa unha recreación da Pinta, La Niña e da nao Santa María, que foron construídas para a Expo de mil novecentos noventa e dous, formando parte do pavillón de España. Aquí, foron instaladas no mil novecentos noventa e tres. Visitámolas, sobre todo, a nao Santa María. A cuberta, as bodegas, o camarote de Colón, na popa. Tamén visitamos o museo e visionamos un vídeo alusivo ao descubrimento. Lástima que en vez de ser un verdadeiro descubrimento, fora unha conquista en toda regra. O maior xenocidio da historia, durante o cal morreron máis de oitenta millóns de indios, por guerras, sífilis, gripe, etc.. Non foi un encontro de culturas como nos queren facer crer.

O día sete, descansamos, nós e máis o chófer, para coller forzas e enfiar a viaxe de volta, e desandar o andado. Moi satisfeitos e agradecidos a quen nos fai posibles estas viaxes tan interesantes.

Só me queda dicir que botamos de menos ao noso coordinador,  Luis Ángel Rodríguez Patiño, e aos nosos delegados Amelia Fornos e Antonio Currás, que, por diferentes razóns, non nos puideron acompañar. Pero, non houbo ningún problema, pois entre a guía Victoria e Víctor Pita fixéronnos disfrutar dunha marabillosa viaxe cultural, amena e ben organizada".








miércoles, 7 de octubre de 2015

Crónica de la última clase de Historia del Arte en el Museo Provincial de Lugo, por Alberto Balbona




"Hoy comenzamos la clase de Historia de Galicia, en la UNED Sénior de A Coruña. Como siempre comenzamos con un almuerzo en Momán y luego nos trasladamos a Lugo.

Nos dirigimos al Museo Provincial de Lugo, donde se encuentra la colección Quiroga-Montes de trenes y juguetes, motivada por cumplirse los 140 años de la llegada del tren a Lugo en 1875.

En las escalinatas tomamos una foto, donde cada alumno portaba un folio reclamando un tren de calidad para el tramo Lugo-Coruña dado que tiene una duración de 1 hora 30 ó 45 minutos y tomando como referencia el tramo Santiago-Coruña con 5 kilómetros menos tiene una duración de 40 minutos. 
 
Los séniores en la puerta principal del Museo Provincial de Lugo
Este acto es porque además de acrecentar conocimientos, los integrantes de la UNED Sénior somos solidarios con los problemas y necesidades de nuestros vecinos, no se puede aislar a las ciudades y pueblos, el ferrocarril es un servicio indispensable como medio de comunicación para la gente..

Luego pudimos apreciar en una sala distintas maquetas de máquinas, vagones y estaciones de trenes, la mayoría copia a escala, efectuadas en latón, realizadas entre 1930 y 1950.

Hay un cuadro realizado en 1885, donde se aprecia la ciudad de Lugo y el tren pasando por el puente de reciente construción, en donde hay inmensos prados hoy se encuentra totalmente edificado.

Hay características como una locomotora y vagón de gran tamaño, que demuestran que había un poder adquisitivo importante. También hay unos trenes realizados e imitando fabricaciones del país vasco, un tranvía a cuerda y cuatro tarjetas postales donde se ve a los padres disfrutando de los juguetes que compraban a los hijos y que se vio claramente en épocas más recientes.

Una guardería de coches, a la que le falta la pieza rotora que colocaba las máquinas en su lugar específico; la maqueta del primer tren que realizo el viaje Madrid-Barcelona-Mataró; un despacho de billetes que se utilizaba como para que los niños y niñas aprendieran matemáticas. Un tren realizado en madera me trajo recuerdos de los regalos que recibíamos el día de los Reyes Magos, de parte del gobierno de mi país y que para mí fue especial por ser hijo de ferroviario.
Y de los trenes de latón, ya en 1980 se pasó a utilizar el plástico y se uso la electricidad para movilizarlos, los conocidos Scalextric.

En otra sala pudimos apreciar juguetes más variados como un camión de transporte de cervezas del año 1980, un coche a caballos de una lechería de 1930, muñecos con trajes preciosos; juguetes mucho más grande donde los niño y niñas se podían subir a pedales o apoyando los pies desplazarse, destaca una moto de 1925 y colgando del techo maquetas de aviones, como el primero que cruzó el Atlántico o el que se estrelló en Canarias. 
Merece mención especial un teatro realizado en cartón y papel del año 1918 y dos Cuentos de Callejas, gran editor de la época, que según una amiga de ahí viene el dicho "Tienes más cuentos que Callejas"...

Por último en otra sala pudimos ver un documental de unos 30 minutos, donde se aprecian propagandas de juguetes, de revistas de superhéroes , de comics, y programas de diversión infantil, sacados del NODO y la televisión de los primeros tiempos.

Para finalizar dos escritos, de los muchos que se encuentran en la exposición junto a fotos de pequeños con sus juguetes. "El que lleva consigo su niñez, nunca envejecerá" Alnahan Sutakever y "Existe algo más importante que la lógica, la imaginación" Alfred Hitchook". 
Crónica de Alberto Balbona, alumno sénior UNED A Coruña
 

viernes, 2 de octubre de 2015

El profesor de la UNED Sénior A Coruña, Felipe-Senén López Gómez, será el responsable de pronunciar la lección inagural, durante la celebracion de Acto Oficial de Apertura de Curso 2015/2016, en la institución académica coruñesa



El próximo 23 de octubre, el Rector de la UNED Alejandro Tiana, presidirá el Acto Oficial de Apertura de Curso Académico 2015/2016 del Centro Asociado UNED A Coruña. Estará acompañado de los miembros del Patronato, en representación de sus instituciones, de Germán Carro y Ana Mónica Novo, director y secretaria del Centro. Se desarrollará, como viene siendo habitual, en el salón de actos del edificio, a partir de las 18:30 horas. 

 
Felipe Senén López Gómez


Este año pronunciará la lección inaugural Felipe-Senén López Gómez; lección que tiene como título: "A Cultura a través dos Museos". Conocido arqueólogo y museólogo, Felipe-Senén participa en el Programa UNED Sénior de este Centro desde sus inicios. Es licenciado en Historia del Arte por la Universidad de Santiago y durante un período de tiempo,  fue director del Museo Arqueológico de A Coruña. Actualmente es Técnico de Gestión Cultural y Museólogo de la Diputación de A Coruña, miembro numerario de la Real Academia Gallega de Bellas Artes y del Instituto José Cornide de Estudios Coruñeses. Pertenece al Instituto Padre Sarmiento de Estudios Gallegos y a la Comisión de Patrimonio Cultural del Consejo de la Cultura Gallega y es fundador y presidente de Amigos dos Museos de Galicia.




El programa previsto será el siguiente:

  • Lectura de la Memoria del Curso 2014/2015 por la secretaria del Centro, Ana Mónica Novo.
  • Lección Inaugural "A Cultura a través dos Museos", a cargo de Felipe-Senén López Gómez.
  • Palabras del director del Centro Asociado, Germán Carro.
  • Intervención de las autoridades asistentes al Acto.
  • Entrega de diplomas a los nuevos alumnos titulados en el curso 2014/2015.
  • Declaración de Apertura del curso 2015/2016, a cargo del Rector de la UNED, Alejandro Tiana. 
  • Interpretación del Gaudeamus Igitur, a cargo de la Coral Polifónica "El Eco".