Los séniores de la UNED-A Coruña

miércoles, 25 de junio de 2014

Los séniores de nuevo en ruta: Aranjuez y Costa del Sol



Alumna Sénior: Mercedes Cachaza Platas
Aula: Xestoso Paderne


Mercedes Cachaza
"Coincidindo coas viaxes de fin de curso da rapacería en idade escolar, a UNED Sénior tamén aproveitou a semana do quince ó vinte de xuño de 2014 para dirixirse á Costa do Sol acompañada polo seu coordinador Luis Ángel Rodríquez Patiño. O lugar elixido para hospedarse foi Torremolinos con escala en Madrid para face-la viaxe máis levadeira e aproveitar o paso pola capital do Reino para visitar á volta o Real Sitio de Aranjuez.

Os lugares a visitar na Costa do Sol foron: Torremolinos, Benalmádena, Málaga e Ronda con tódolos seus encantos. Málaga ofreceunos a súa Catedral, o seu Teatro Romano, o Castelo de Gibralfaro, a Alcazaba, o Palacio Episcopal, a Aduana, o Concello, o Palacio de Congresos, o Museo Picasso e a calle Larios, entre outros moitos. Como o sol lucía espléndido cada cual optou por visitar o que mellor se lle acomodaba ás súas necesidades tendo en conta as circunstancias persoais.

Para moitos de nós a Rúa Larios é o eixo principal desde donde puidemos dirixirnos ó Museo Carmen Thyssen, tomar un viño para repoñer forzas e pasar pola Catedral , seguindo pola Alcazaba, botando un vistazo ó Teatro Romano e cun lixeiro e paseo pola rota Picassiana demos por rematada a visita. Para dirixirnos a Ronda, serpenteamos a súa Serranía aproveitano para ver desde as alturas como o Mediterráneo bica as poboacións costeiras superpoboadas pola abalancha de turistas que visitan aquelas terras e disfrutan das súas augas, do seu sol, do pescaíto frito e outros praceres.

Unha vez superados os mil metros de altitude sobre o nivel do mar, encontrámonos con Ronda –a cidade con máis poboación da provincia despois da capital- onde tivemos ocasión de visitar a Casa Palacio Museo Lara coas diferentes seccións que nos mostraron a riqueza da cidade en diferentes salas dedicadas a: reloxios, Armas, Fotografía e Cine e Sala Romántica correspondentes ós séculos XVIII-XIX, unha sala adicada a Instrumentos Científicos correspondentes ós séculos XVII-XIX, un Museo Arqueolóxico onde se mostran pezas desde o século IX antes de Cristo ata o século XII despois de Cristo, unha exposición sobre a Bruxería e a Inquisición, que dan moit que pensar... Unha sala adicada a Frai Leopoldo de Alpendaire e coleccións variadas sobre algo de todo; desde máquinas de escribir, teléfonos, misais de comunión, abanos, plantas medicinais e outros…



E para rematar un paseíño pola cidade que mostraba a rúa central abarrotada de transeúntes e preciosos escaparates onde te encontrabas de todo e algo máis.

Tamén aproveitamos para visitar os xardíns de Benalmádena, e o seu Mariposario, ademais de disfrutar en Torremolinos da praia, dos paseos de obrigado cumprimento polas tendas, do disfrute nas súas terrazas abarrotadas de turistas e algúns bares onde ofrecían sabrosos viños da zona.

Á volta tiñamos a visita concertada para ve-lo o Real Sitio de Aranjuez, onde puidemos disfrutar do que alí se fixo durante os reinados de Carlos V, Felipe II, Fernando VI e Carlos III durante dous centos anos e do que todos disfrutamos a día de hoxe, como Patrimonio Nacional.

Ademas de aproveitar para coñece-la historia e a cultura do noso país, estas viaxes ofrecen unha serie ilimitada de posibilidades para convivir, socilizarse e poñer en práctica o mellor de nós; virtudes tan importantes como a solidariedade, a compañía, e a amistade. Todos pendientes de todos para que non lle falte de nada a ninguén. E o noso Coordinador sempre ofrecendo as mellores posibilidades de cada momento no tocante a relacións humanas, calidade, prezo e enriquecemento afectivo e socio-cultural.

Retornamos cansados pero felices, polo que damos por acadados os obxectivos propostos."

martes, 17 de junio de 2014

María Moure Oteiza, encargada de impartir la clase de Plantas Medicinales a nuestros sénior






María Moure Oteiza


"En Galicia hai poucas evidencias da Medicina nos primeiros séculos da Era Cristiana.

Gran parte da obra inédita do Padre Sarmiento, xa no século XVIII, se atopa no mosteiro de Samos (Lugo). Interesouse moito polos usos e nomes populares das herbas. No século XX destaca nada menos que Álvaro Cunqueiro. Era fillo dun farmacéutico de Mondoñedo. Pasaba moito tempo na botica do seu pai, que lle ensinou a utilidade das herbas medicinais. As personaxes do seu libro Escola de Menciñeiros están basadas nos curandeiros que coñeceu na farmacia. Porque nas aldeas galegas sempre houbo a quen acudir para curar algún mal, normalmente se trataba de mulleres, aínda que ás veces eran homes. Recibían distintos nomes según a zona, como sabias, meigas ou curandeiros. Os médicos Lis Quibén e Pérez Hervada, por citar algúns exemplos, publicaron libros sobre a Medicina popular galega. Hoxe hai libros, como o de Rigueiro Rodríguez e tres autores mais, titulado: “Guía de plantas medicinais de Galicia”, que, ademais das súas propiedades farmacolóxicas, tamén cita algúns usos populares das plantas.

O meu interés polas herbas medicinais débese a varias causas; o meu abó Xesús e á súa farmacia, o meu interés pola Natureza e distintos traballos de investigación previos ó do Caurel.

Sobro do Caurel; é unha serra do SE de Galicia, perto dos Ancares e do Cebreiro. É unha comarca formada por moitas aldeíñas. Ten unha variedade de herbas, unha riqueza botánica espectacular. Pola situación que ten, en parte recibe influencia do Norte de Europa (herbas e árbores atlánticos, como faias ou teixos) e en parte, do lado de Quiroga, recibe influencia do Sur (herbas e árbores que se dan na España mediterránea, como aciñeiras, sobreiras ou érvedos). Casi a metade de toda a Flora de Galicia está representada no Caurel, en menos do 5 % da superficie total galega.

Percorrín toda a serra, sempre que podía, a pé, facendo entrevistas á xente. En total vivín alí dous anos. Non houbo curruncho do Caurel que non conocera, nin aldeíña que non visitara, por agochada que estuvera. Eu alí son "María das Herbas" pra todos eles. Son persoas maravillosas, encantadoras, que me axudaron moito. E me siguen axudando. Nunca lles estarei agradecida dabondo por todo o que contribuíro nó libro que estou escribindo. Porque ó final decidín plasmar nun libro toda esa riqueza, tan interesante e tan bonita, pois si non se recolle, ese legado pérdese pra sempre, por transmitirse de forma oral.

Aplicacións xerais das herbas e a súa omparación cos usos no Caurel.

A dominación romana trouxo o uso terapéutico das herbas e das augas medicinais (Baños de Lugo e Ourense). Os musulmáns apenas deixaron á súa pegada. Pero despois do descubrimento da tumba do apóstol Santiago, no primeiro tercio do século IX, naceron os distintos camiños de Santiago, que viñan dende toda Europa. Así xurdiron os mosteiros, albergues e hospitais de axuda ós peregrinos. Temos como exemplos Cebreiro e Portomarín, os mosteiros benedictinos (Samos, Santiago) e os cistercienses (Sobrado, Oseira). Nos grandes mosteiros galegos os monxes coñecían as propiedades das herbas medicinais, como as depurativas, balsámicas ou sedantes. Fabricaban bálsamos, xarabes e ungüentos. Trataban moitos tipos de doenzas, como as fracturas ou as enfermedades do aparato dixestivo, respiratorio, nervioso...

María Moure y Luis Ángel Rodríguez Patiño

Mostras secas:

1- Celidoña (ceruda no Caurel, celidonia en castelán) /Zumo marelo fresco: En xeral, úsase nas aldeas pras verrugas e pros callos. No Caurel, tamén pras feridas. Os libros din que non se debe usar porque é tóxica.

2- Cereixas de corriola (Caurel, froito do Tamus communis L.): Corriolas é como se lles chama no Caurel ás enredadeiras. Alí dábanse fregas das boliñas vermellas (outono) maceradas en alcohol ou augardente pro reuma e pras pulmonías, porque queiman e fan entrar en calor. E así temos comentarios como: “planta mui calurosa, mete calorías” ou “é igual que si tuveras lume no corpo”. Os libros non falan delas.

3- Fiuncho (fiollo no Caurel, hinojo en castelán)/ Infusión da rama: En xeral e no Caurel úsase coma dixestivo e pros gases. En moitos sitios de Galicia bótase a cocer cas castañas polo seu cheiro a anís.

4- Llantén (Herba de Sete Costas no Caurel): Chámanna así polas nerviacións que se distinguen nas follas. En xeral e no Caurel: a auga de coce-las usábase pra úlcera de estómago e pra botala nas feridas e inflamacións, porque desinfecta.

5- Malva (follas e raíz): En xeral e no Caurel: a auga de coce-las tomábas e pra facer anda-lo vientre e botábase pra ablandar granos e bultos.

6- Néveda /Infusión das follas: en Bergantiños e noutros sitios de Galicia bótase na auga de coce-las castañas. Uso medicinal: dixestiva, como a manzanilla. No Caurel, ademais, en tortilla pras lombrices dos nenos e pros dolores de parto.

7- Ombligo de Venus (capelexo no Caurel)/ follas en verde machacadas ou quitándolle a teliña de fora: En xeral e no Caurel: feridas (coma cicatrizante) e pros granos e bultos, pra ablandalos.

8-Seoane (dedalera en castelán): a herba que ten máis nomes en Galicia: Estalote (Bergantiños)/ estoupón, estoupalló, entre outros, no Caurel: Nunca se debe usar na casa, pois a folla ten un dos tónicos cardíacos mais potentes que hai.

Momento de la clase


Mostras amosadas en fotos:

1- Hipérico (Pericón no Caurel, Herba de San Xoan) Auga de coce-la rama: Din que cura o corpo e a alma: Pro corpo: feridas e queimaduras. Pra alma: pra depresión, pra dormir e pros nervios en xeral. No Caurel pro reuma, poñían fomentos con panos quentes onde doía.

2- Ruda/rama: Aínda que se usaba en moitas aldeas de España, os libros din que é mui tóxica. No Caurel: "A ruda todo-los males cura". Por dentro: a infusión pro dolor de barriga das mulleres. Por fora: o aceite de freíla: pro dolor de oídos e de moas. En moitos sitios de España din que escorrenta o mal de ollo.

3- Sabugueiro (saúco en castelán): Os libros din que toma-la infusión das frores é boa pro catarro e tamén botala nas inflamacións. No Caurel tómase pro catarro e facíase o viño de sabugueiro (exprimindo ou cocendo as boliñas maduras) pra botar nas feridas e nos ollos malos. Ten significado máxico no Caurel e no resto de Galicia e de España: no Caurel, usábase pro mal de ollo (cruces nas portas) e pro ramo de San Xoan, como veremos. Alí a unha vaca mala se lle facía cruces cunha variña de sabugueiro por riba e polos lados pra que curase.

4- Xanzá (Genciana): é a planta raíña do Caurel. Alí usaban a auga de coce-la raíz pra todo e hoxe en día aínda a teñen na casa. Por dentro: pra tensión, pra pulmonía, pra fiebre…Por fora: pra botar nas feridas e mazados, pro dolor de moas,…Os libros din que só é boa pra abri-lo apetito, é decir, que é unha herba aperitiva, porque é mui amarga.


Ritos do San Xoan:

Ramo de San Xoan (nas portas e fiestras das casas). No Caurel: ramos de sabane, xesta, sabugueiro…”Pra escorrenta-las meigas”.

Pra lavar a cara a mañán de San Xoan: fiuncho, rosas, menta (varios tipos), romeiro e, en xeral, calquera herba aromática. Póñense á aserenar ó ar libre nunha palangana da noite pra mañán."

viernes, 13 de junio de 2014

Los séniores conocen las propiedades de las plantas medicinales en una jornada sobre el medicamento


Ficha realizada por la alumna sénior Mercedes Cachaza Platas
Aula: Paderne-Xestoso
Jornada sobre el Medicamento
Fecha: 11 de junio de 2014

Mercedes Cachaza
Las estadísticas nos dicen que las gentes del rural viven más que las de la ciudad. ¿Por qué será? Entre otras cosas porque la azadilla y el contacto con la naturaleza son muy saludables siempre y cuando las fuerzas permitan hacer uso del primero. Pero de lo que no hablan las estadísticas es de que el medio rural tiene la medicina alrededor de la casa. Tiene una enorme botica nada más salir de la puerta.

Quien más y quien menos, en lo rural, tenemos una huerta al pie de la casa en la que suele haber una serie de productos de consumo diario además de varied de de árboles frutales y unç sin fin de hierbas y plantas de jardín, la mayoría con propiedades medicinales. La totalidad del alumnado de la Uned Sénior de Xestoso tiene noticia y una buena parte conocimiento de las siguientes plantas con propiedades medicinales:

Acelga, alquequenxe, ajo, asiento, bella Luisa, abedul, bieiteiro, borraja, castaño, cebolla, cerezas de xudeo, ceruda, clavada, guisantes, correola, eucalipto, fieita, higos, fiúncho, hiedra trepadora, hierba sacra, naranjo, lechugas, limonero, laurel, manzano, hiedra terrestre, manzanilla, maravillas, margarita, menta, mexacán, mil hojas, arrayán, nespereira, néveda, nogal, olivo, orégano, pasiflora, patatas, peral, perejil, romero, ruda, sampedra, tojo, brezo, gesta y muchas más.

Fuente: wikipedia
Todas ellas tienen propiedades medicinales.



1.- LA ACELGA (ACELGA). Está muy indicada para los obesos.

2.- EL AJO (AJO). Para la circulación, para la impotencia, para la gota, para artritis y para las verrugas.

3.- LA BELLA LUÍSA (MARÍA LUÍSA). Está indicada para personas con decaimento físico. Favorece la digestión, elimna gases, combate la halitosis y evita el insomnio.

4.- EL ABEDUL (ABEDUL). Está indicado para problemas del corazón, la hidropesía y también es diurético.

5.- EL BIEITEIRO (SAÚCO). Combate la fiebre, es diurético, laxante y antiinflamatorio.

6.- LA BORRAJA (BORRAJA). Es diurético, depurativo, ataca la fiebre, la viruela, la bronquitis, los herpes, el nerviosismo, etc.

7.- CASTAÑA (CASTAÑA). Es muy nutritiva.

8.- LA CEBOLLA (CEBOLLA). Está muy indicada como diurético, antiséptico, antidiabética, evita el retraimiento, los constipados y las hemorroides.
9.- LAS CEREZAS DE XUDEO (ALLQUEQUENJE). Son diuréticas y antigotosas.

10.- LA CERUDA (CELIDONIA). Tiene una savia amarilla que elimina las verrugas.

11.- EL MORDISCO (LLANTÉN MAYOR). Tiene muchas propiedades: Es antiinflamatoria, antibacteriana y astringente. Se usa para el asma, la bronquitis, la faringitis, el catarro, la diarrea y el reumatismo entre otras.

12.- LOS GUISANTES (GUISANTES). Evitan la anemia y refuerzan los huesos.

13.- LA CORREOLA (LLANTÉN MENOR). Se utiliza para el dolor de muelas, de los oídos, neuralgias, como cicatrizante, para la ronqueira, para la conjuntivitis, etc.

14.- EL EUCALIPTO (EUCALIPTO). Es antiséptico, bactericida, anticartarral. Está indicado para la bronquitis.

15.- LA FIEITA (HELECHO). Se emplea para rebajar la sangre porque es hipotensor, también para rebajar las menstruaciones y como anti diarreico.

16.- LOS HIGOS (HIGOS). Son buenos contra el retraimiento, las verrugas, las inflamaciones de la boca, la tos y la laringitis.

17.- EL FIÚNCHO (HINOJO). Las suya raíces se emplean para las diarreas, para el flato intestinal y para las menstruaciones difíciles.

18.- LA HIEDRA TREPADORA (HIEDRA). Es una grande devoradora de grasas por eso sirve para evitar la celulitis usándola externamente. En infusión también sirve para las neuralgias, las menstrucións difíciles y para ablandar callos y durezas.

19.- LA HIERBA SACRA (SALVIA). Está indicada para favorecer la digestión, el funcionamiento del corazón y la depresión nerviosa.

20.- EL NARANJO (NARANJO). Nos da muchos beneficios. Sus hojas son sedantes, las flores antiespasmódicas y los frutos evitan el meteorismo, la faltulencia, reducen el colesterol y son antioxidantes frente al cáncer.

21.- LAS LECHUGAS (DIENTE DE LEÓN). Tienen unas hojas muy nutritivas y su raiz se emplea en procesos diuréticos, aperitivos, laxantes, para diabetes y las piedras en el riñón.

22.- EL LIMONERO (LIMONERO). Nos ofrece multitud de beneficios. Se emplea para la acidez de estómago, para el ácido úrico, para las infecciones hepáticas, para la amigdalitis, para anemia, contra la angina de pecho, como antibiótico, como antiespasmódico, como antioxidante, para la apendicitis, para la arteroesclerose, para la bronquitis, para los cálculos renales, para el catarro, pero el cerebro, para la ciática, para el dolor de cabeza, para el dolor de la pierna, para la gripe y para la impotencia.
Fuente: wikipedia

23.- EL LAUREL (LAUREL). También nos ofrece múltiples beneficios: es hepatoprotector, digestivo, espectorante, antiespasmódico, diurético, sudorífico, hipotensor, antiséptico, bactericida y antirreumático.

24.- EL MANZANO (MANZANO). Nos da sabrosas manzanas que tienen propiedades contra el asma, la fiebre, la anemia, el insomnio, los cálculos de hígado o de riñón, la bronquitis, a tos, el resfriado, la gripe, los catarros y la artritis. También se utiliza como purgante y como cicatrizante.

25.- LA MANZANILLA (MANZANILLA). Nos ofrece muchos benefícios: mejora la digestión, es sedante, baja el colesterol, es antiinflamatoria, antiséptica, se emplea para la conjuntivitis, para el dolor de muelas y para las llagas en la boca.

26.- LA MARAVILLAS (CALÉNDULA). Boa para ecemas, dermatitis, quemaduras, heridas, carafunchos, acné, fiebre, vómitos, calambres de estómago y regulador de menstruaciones.

27.- LA MARGARITA (MARGARITA). Es depurativa, tonificante, aperitiva, buena para la gripe y los resfriados.

28.- LA MELISA (MELISA). Es relajante y tonificante. Se usa para tratar la ansiedad, la depresión y la tensión nerviosa. También se emplea como cicatrizate y curativa como la miel.

29.- LA MENTA (MENTA). Se usa como antiséptico y para la neurosis cardíaca.

30.- EL MEXACÁN (DIENTE DE LEÓN). Tiene hojas muy nuritivas que fortalece la sangre, aumentan los glóbulos rojos, regulan el ácido úrico y regulan la tensión arterial. La raíz se aplica para la diabetes.

31.- MIL HOJAS (MIL EN RAMA). Se usa en infusión en casos de diarrea aguda, gastroenteritis, y para aliviar hemorragias menstruales.

32.- EL MIRTO (MIRTO). En inhalación sirve para afecciones respiratorias: resfriados, gripe, bronquitis y asma.

33.- NÍSPEROS (NÍSPEROS). Son protectores del hígado, reducen el colesterol, bajan peso, atacan la gastritis, son laxantes y combaten la gripe, la tos y la cogestión bronquial.

34.- LA NÉVEDA. Es anticatarral. Está indicada para la tos y el insomnio.

35.- EL NOGAL (NOGAL). Es un astringente poderoso, depurador de la sangre, indicada para la diarrea, acné, eczema y dermatitis. La infusión de las hojas se emplea en procesos cardiovasculares, endocrinos, digestivos y dermatológicos.

36.- EL OLIVO (OLIVO). Sus hojas son hipotensoras, vasodilatadoras, antiarrítmicas y bajan el azúcar en la sangre. Se usa externamente para la dermatitis, eczemas secos, psoriasis y quemaduras.

37.- EL ORÉGANO (ORÉGANO). Está indicado para la digestión, a tos, la menstruación, las obstrucciones pulmonares, las infecciones, los oídos, la bronquitis, la amigdalitis, el asma y el insomnio. También es diurético y antirreumático.

38.- LA PASIFLORA (A PASIONARIA). Es analgésica, hipotensora y sedante.

39.- LAS PATATAS (PATATAS). Dismiye el colesterol malo.

40.- LAS PERAS (PERAS). Favorecen la perdida de peso, depuran el organismo, regulan el tránsito intestinal y el azúcar en sangre, recomendables para diabetes, la hipertensión arterial y las afecciones cardiovasculares. También fortalecen los glóbulos rojos.

41.- EL PEREJIL (PEREJIL). Es diurético, hipotensor, emenagogo (dolores menstruales), digestivo, laxante y combate la halitosis.

42.- ROMERO (ROMERO). Bueno para la cocina, para problemas digestivos, para problemas respìratorias, para la anemia, para los dolores musculares, caída del cabello y uñas frágiles.

43.- RUDA (RUDA). Facilita los procesos digestivos, combate el retraimiento, los cólicos estomacales, los malestares mestruales, la ansiedad y la neurosis. También revitaliza el sistema circulatorio.

44.- SAMPEDRA (ORTIGA MAYOR). Protege el hígado, favorece la función biliar, favorece digestión, detiene las hemorragias (es hemostática), antiesclera, ayuda a combatir la diabetes, antiprostática y antianémica. También está indicada para la icterícia, el Alzheimer, la impotencia, los carafunchos, los eczemas, el acné, la calvície y la ciática.

45.- SILVA (ZARZA). La siva es antibacteriana, astringente y antinflamatoria por el que está indicada para diarreas, diabetes, úlceras de piel, aftas, anginas y carafunchos.

46.- TOJO (TOJO). Está indicado en tratamientos de hígado, asma, dolor de cabeza y tos.

47.- BREZO (BREZO). Es un potente diurético. Está indicado para cistitis, próstata, cálculos renales y reumatismo.

48.- GESTA. Tiene uno poderosos efecto diurético.. Se emplea para disolver cálculos, para elevar la tensión arterial y para reforzar la pared venosa.


 

 
 

 

viernes, 6 de junio de 2014

Adiós curso que finaliza, ¡hola curso 2014/2015!

Imagen: Asclepio. Dios de la Medicina
en la Mitología griega

El próximo miércoles 11 de junio nuestros séniores dirán adiós a las clases. O mejor dicho: hasta luego. Lo hará con una jornada dedicada al Medicamento bajo una perspectiva multidisciplinar: desde la musicoterapia, la medicina tradicional gallega, hasta el uso convenciónal de la medicina tradicional, y acompañados por profesores de música, farmacéuticos y doctores, dieron carpetazo al curso 2013/2014. Programa previsto:

Día: Miércoles 11 de junio de 2014
Lugar: Aula - Naves de Momán

Horario provisional:

  • De 9:00 a 12:00 horas: clases y ensayos de las distintas Aulas.
  • De 12:00 a 13:00 horas: el profesor de Música desarrollará su explicación: la Musicoterapia.
  • De 13:00 a 14:00 horas: clase "La Medicina tradicional gallega". Exhibición de vídeo explicativo.
  • De 14:00 a 15.30 horas: comida.
  • De 15.30 a 17:00 horas: actuaciones y lecturas sobre la Medicina tradicional por parte de alumnos sénior.
  • De 17:00 a 18.30 horas: Exposición de este tema por parte de un grupo de Doctores. Asistirá el Dr. Mosquera, profesor en el Programa Sénior.

Este adiós da paso a un hola; el del curso 2014/2015 con la planificación de nuevas asignaturas en el programa: el cuerpo humano y el Calendario Hortelano. En este momento ya hay 70 matriculados para el nuevo curso, en un total de 105 asignaturas.

Próximo evento: Acto de Clausura del curso 2014/2015 en el Aula de Rianxo, donde tendrá lugar la entrega de diplomas a todos los sénior. Seguiremos informando...



jueves, 5 de junio de 2014

"El Cantábrico besa Lugo", por la alumna sénior Mercedes Cachaza



Alumna sénior: Mercedes Cachaza Platas
Aula: Xestoso-Momán




"Se a costa Cantábrica é fermosísima toda ela, na praia das Catedrais aínda é máis. Aquí o mar e a terra bícanse debuxando unha paisaxe inigualable, significando un lugar de encontro entre terra, mar. fauna, flora e visitantes de todo o mundo, tódolos días do ano e desde tempos inmemoriables. 

Mercedes Cachaza
O Alumnado da Uned Sénior de Xestoso (A Coruña), tivo ocasión de visitar unha vez máis esta xoia paisaxística o día 3 de xuño de 2014. Foi o seu Coordinador, D. Luis Angel Rodríguez Patiño quen nos acompañou. A auovía A-8 levounos ata Ribadeo polas alturas a través de diferentes viaductos que deixabn debaixo fermosísimas paisaxes da Terra Cha que lucía o seu máis elegante traxe primaveral combinando tódalas tonalidades de verde co amarelo profundo das xestas no que se deleitaba  gando vacuno, gando cabalar, infinidade de bichiños pequechos observados desde as alturas por variedade de aves propias da zona. Un ambiente idóneo para inspirar a calquera  persoa cunha mínima sensibilidade pola nai natureza. 

O noso primeiro destino foi  a praia das Catedrais. O seu nome xa indica o que a nai natureza se esmera naquel lugar. A beleza natural do entorno impresionounos moito; o esmerado coidado da zona, así como o número de visitantes de diferentes lugares que disfrutaban do lugar un martes de primeiros de xuño, do ano 2014: alemáns, canarios, toledadanos, manchegos, outros moitos extranxeiros.
As Catedrais
 

Un espectáculo que a ninguén deixa indiferente son as mareas que soben a baixan ritmicamente obedecendo á atración existente ente a Terra e a Lúa. Algo máxico. Según figura nuns paneis da Consellería de Medio Ambiente da Xunta de Galicia, as mareas móvense arredor duns puntos nodais en sentido contrario ás agullas do reloxio . Estes puntos que afectan á mareas galegas está situados no Atlántico norte. 


Alumnos sénior
A diferencia maxima de altura entre a pleamar e a baixa mar pode supera-los catro metros. A baixamar prodúcese pasadas as seis horas da pleamar. Para maior gozo do Alumnado Sénior de Xestoso, naquel momento a marea estaba baixa e permitíunos gozar a tope dos seus encantos. 

Bordeando a costa e disfrutando da paisaxe e da paisanaxe de privilexio da zona dirixímonos a Foz onde puidemos disfrutar dun relaxante paseo pola beira do mar sentindo a nosa pel acariciada pola brisa mariña que  era moi suave, ó mesmo tempo que a nosa vista se recreaba vendo o mar e os bañistas que del disfrutaban. 

Abundantes paneis informábannos da flora e da fauna da zona así como das minas de caolín.  Todo un escenaio de beleza e riqueza que dá alegríia e benestar á zona. O segunte destino foi Burela onde se respiraba un ambiente mariñeiro de pacífica convivencia entre nativos e caboverdianos que lle daban unha pincelada de cor á paisanaxe urbana. Non visitamos o barco-museo pero uns enormes paneis que decoraban o muro de contención do mar indicábannos o ritmo de vida daquelas xentes ás que tanto lles debemos porque nos abastecen dos ricos e nutritivos  froitos do embravecido Cantábrico.
Luis A. Rodríguez, coordinador Sénior UNED A Coruña
 

A paisaxe costeira manifesta progreso e benestar coas súas casiñas unifamiliares telladas de lousa, os seus hórreos entre glegos e asturianos , as súas casas de indianos e a súa arquitectura relixiosa típica que eleva en oración os seus esbeltos campanarios. Durante todo o percorrido fomos seguindo o itineraio do Ferrocarril de Via Estreita deitado á carón do Cantábrico, algo así como o Transiberiano Español.. 

A temperatura moi agradable de 21 graos e o bo ambiente entre compañeiros xunto con todo o resto fixeron que esta viaxe fora enriquecedora aínda que podería ser mellor se nos puidera acompañar o noso benquerido Profesor, ó que en todo momento levamos no corazón. Agradecemos dun xeito moi especial a dedicación do noso Coordinador nun día moi especial para el: cumpría anos. Felicitámolo de todo corazón o mellor que soubemos, tal como se merece."